Dag 7

Laatste dag, maar zeker niet de makkelijkste... We dalen af van 3950m naar 1800 meter in 6 uur tijd. Grote afstappen, modderige stukken, het is geen pretje voor de knieën.
Deze ochtend hebben we de afscheidsceremonie van al ons personeel gehad. Er wordt gezongen en gedanst. Wij hebben ook een lied ingestudeerd en een deelnemer heeft (samen met een gids) een dankwoord geschreven in het swahili's voor het verschillend personeel. Ze vinden het prachtig!
En als ze horen dat er enveloppen uitgedeeld gaan worden met fooien, gaan ze helemaal uit hun dak! We doen nog een dansje met zijn allen!

Het zit er op. Een dag later, of eigenlijk in de nacht al, vertrek ik weer naar huis. Onderweg naar mijn gezinnetje, zie er naar uit. Op de berg heb ik weinig bereik gehad, dus nauwelijks contact met het thuisfront gehad, heel gek, maar je bent alleen maar bezig met die berg, slapen, eten en lopen, verder niets. Vooral energie besparen, want die heb je zo hard nodig daar.
Het was een fantastisch avontuur! Zo bijzonder om dit mee te mogen maken. Nu tijd om na te genieten. De komende dagen nog van mijn spieren, Maar daarna zeker nog van alle foto's en filmpjes.

Ik hoop dat jullie het leuk vonden om mijn reis mee te beleven via deze berichten en foto's. Ik wil jullie allemaal bedanken voor de lieve berichtjes, maar vooral ook namens WarChild voor die vele fantastische donaties. ♥️
Liefs, Sandy