Dag 6, topdag!

Als we rond middernacht gewekt worden is de harde koude wind gaan liggen. Na het ontbijt (middernacht!) vertrekken we met onze hoofdlampjes op in een stoet naar boven. Pole pole, stapje voor stapje, in een treintje. Voor je zie je een grote stoet naar boven lopen, achter je is het niet anders, mooi gezicht! Maar veel rond kijken lukt niet, het wordt een lange dag, je moet echt zuinig zijn met je energie, eigenlijk kijk je alleen maar naar de hakken van je voorganger...
Na een uur lopen gaat het regenen, later hebben we natte sneeuw, maar richtig de top wordt het ook weer droog!
Om 6:30 komen we aan op Stella Point (5739) mooi op tijd! Hier krijgen we wederom een kop thee met suiker is er even tijd om de zon op te zien komen, maar niet lang, want we moeten door naar de top! Uhuru Peak (5895m)
Nog een half uur door de sneeuw, op die hoogte, je gaat kapot! Maar de beloning mag er zijn! We lopen over de kraterrand, boven de wolken, met de opkomende zon.
Vervolgens kun je in de rij gaan staan voor de foto met het bord op het hoogste punt🙄
Een groepsfoto en het liefste nog een foto alleen... Als dat gelukt is, moeten we weer zo snel mogelijk naar beneden. Eerst een half uur door de sneeuw terug, daarna "schuiven" door het lava gesteente naar beneden, een aanslag voor je benen en knieën. Om 11:15u komen we weer terug op dat grote kamp. We mogen even rusten, ik val meteen in slaap, een half uur, meer tijd hebben we niet. Na de lunch moeten we door naar het volgende kamp. Het hagelt... We wachten even, maar gaan dan toch lopen. Het pad loopt wel iets gemakkelijker dan dat lava gesteente van vanmorgen. Ik merk dat dat half uur mijn benen goed gedaan hebben.
Dit keer komt Nikkodam me niet tegemoet gelopen, ze zijn nog niet klaar met het opbouwen van het kamp. Hij zet een stoeltje voor me neer zodat ik uit kan rusten en kan zien hoe hij de tent op zet 😂
Tent wordt nog even uit gedaan met een natte doek en mijn matje wordt opgepompt.
Na het eten zie ik dat mijn smsje aan het thuisfront door is gekomen, dan moet het ook vast lukken om even te bellen! En ja, ik kan ze even spreken! Heerlijk om man en kids na 6 dagen weer eens te horen! Door de emoties lukt het me vanavond niet zo goed om meteen in slaap te vallen, maar ach, het is nog maar 1 dag lopen....